- Polska stała się jedną wielką komisją Macierewicza - stwierdza Wojewódzki w rozmowie z Jackiem Żakowskim i dodaje, że Polacy "lubą obrzędowe definiowanie naszego narodowego MY". Według niego dzieje się to najchętniej przez znalezienie wspólnego wroga. Zdaniem dziennikarza, kiedy Polacy się w jakiejś sprawie nakręcą, to w "zgodnym chórze powtarzają najbardziej jednostronne głupstwa".
Olejnik, zamiast szukać butów, niech idzie do teatru
Dziennikarz odnosi się także do słów Moniki Olejnik, która skrytykowała jego żart o Ukrainkach na łamach "Gazety Wyborczej". Radzi jej, aby zamiast szukać nowych butów, wybrała się do teatru i zobaczyła, "jakie eksperymenty ludzie robią z metaforą". Stwierdza, że wolność ma swoje prawa i koszty, a tolerowanie "takich skretyniałych świrów jak my oznacza, że demokracja i wolność słowa działają".
Wojewódzki przywołuje teksty Jana Hartmana i Piotra Stasińskiego, którzy wzięli go w obronę. O tym drugim mówi, że zadał sobie trud niepopadania w oburzenie i zaryzykował chwile refleksji. Podkreśla, że audycja, która wywołała taką burzę, była audycją o Polakach. Według dziennikarza niektórzy o tym zapominają. "Prawie wszyscy możliwie najszerszym łukiem omijali fakt, że przedrzeźnialiśmy 'prawdziwych Polaków'" - mówi i dodaje, że wcześniej to wyraźnie podkreślał.
Chętnie przeproszę, ale...
Wojewódzki zaznacza, że chętnie przeprosi osoby, które poczuły się jego żartem dotknięte. Natomiast kategorycznie odmawia przeprosin tym, którzy się pławią w narodowym patosie wedle hasła "kogo byśmy tu dziś zglanowali, żeby upuścić trochę zalewającej nas żółci". Podkreśla, że takim osobom nie ma zamiaru dać satysfakcji. Przyznaje, że czuje, gdzie przegiął z Michałem Figurskim, natomiast nie chce przepraszać jako "rasista, ksenofob, szowinista". Chętnie przeprosi, ale w innej roli. "Jako zawodowy błazen, któremu żart się nie udał" - tłumaczy.
