W tekście przedstawiono historię dwojga ludzi, którzy na terytorium Polski postanowili szukać bezpiecznego schronienia przed wojną. Oboje przekraczają granicę w dniu wybuchu wojny na Ukrainie.
Uchodźcy z Ukrainy w Polsce - na powitanie ciepła zupa i dach nad głową
Ona nazywa się Katya Maslova. Ma 21 lat i wraz z rodziną postanawia opuścić zaatakowaną przez rosyjskie wojska ojczyznę. Wyjeżdżają samochodem z niewielkiej miejscowości niedaleko Odessy. Bezpiecznego schronienia postanawiają szukać w Polsce. Bez problemu przekraczają granicę i znajdują rodzinę, która zapewnia im dach nad głową. U polskich gospodarzy czeka na nich ciepły posiłek, nowe szczoteczki do zębów, wygodne łóżka i zabawki dla dzieci.
Ukraińcy, którzy tak jak Maslova docierają do Polski, są witani muzyką na żywo, pełną miską ciepłego barszczu, a często także ciepłym łóżkiem. A to tylko początek. Mogą bezpłatnie poruszać się po Europie węgierskimi liniami WizzAir. W Niemczech tłumy witają ich machając ukraińskimi flagami, a kraje Unii Europejskiej pozwalają im na legalny, trzyletni pobyt. - czytamy w "New York Times"
Nie wszyscy uchodźcy są w Polsce mile widziani?
W tym samym czasie, pochodzący z Sudanu 22-letni Albagir przeżywa piekło na polsko - białoruskiej granicy. Mężczyzna wraz z kilkuosobową grupą uchodźców z północnej Afryki próbuje dostać się do Polski, a następnie dotrzeć do Niemiec. Niestety złapani przez polską Straż Graniczną zostają odwiezieni z powrotem do lasu. Białoruscy pogranicznicy zaś biją ich i każą wracać do Polski. Przerzucanie uchodźców, którzy nie mogą przekroczyć ani polskiej, ani białoruskiej granicy, trwa kilka dni. Skrajnie wycieńczeni w końcu uzyskują pomoc od polskiej aktywistki, która udziela im schronienia w swoim domu, ale przestrzega, by nie wychodzili na zewnątrz. Algabir oglądając telewizję widzi, jak Polacy traktują uchodźców z Ukrainy i nie może zrozumieć, dlaczego jego doświadczenia są tak zupełnie inne:
- Ukraińcy są od nas lepsi? - pyta.
Jeden z towarzyszy Albagira nie ma wątpliwości, że za tą nierównością kryje się rasizm.
Polska nie taka gościnna, na jaką wygląda
Algabir nie chce zostać w Polsce, planuje wnioskować o azyl w Niemczech, o których słyszał, że tak samo chętnie przyjmują wszystkich uchodźców. Chce skończyć studia medyczne, które rozpoczął jeszcze w Sudanie. Mówi biegle po arabsku, angielsku i trochę po rosyjsku. W przyszłości chce napisać książkę o swoich przeżyciach. Jak twierdzi, nie może pojąć, jak to możliwe, że wyedukowani ludzie ze stosunkowo zamożnego kraju mogą w taki sposób traktować potrzebujących.
Tymczasem Katya Maslova korzysta z niezmiernej uprzejmości swoich polskich gospodarzy, a kiedy lekarz nie przyjmuje od niej opłat za wizytę stwierdza, że Polacy naginają zasady dla Ukraińców.
Kiedy dziennikarze zapytali Polkę goszczącą u siebie Katyę i jej rodzinę, czy zgodziłaby się przyjąć uchodźców z Afryki badź bliskiego Wschodu odparła:
Tak, ale dotychczas nie mieliśmy takiej okazji.
Dodała jednak, że jest jej łatwiej gościć Ukraińców z powodu podobnej kultury - Uchodźcy z Afryki czy krajów arabskich - co ja bym dla nich gotowała?
Dziennikarze "New York Timesa" dodają, że to, co przeżył Albagir w Polsce, spotkało miliony uchodźców z Afryki i krajów arabskich, którzy próbowali dostać się do Unii Europejskiej. Ukraińcy zaś, jako ofiary konfliktu do którego doszło na terenie Europy, odbierani są przez Europejczyków z większym współczuciem. To sprawia, że uchodźcy z bardziej odległych kulturowo terenów czują się traktowani niesprawiedliwie.
To pierwszy raz, kiedy spotykamy się z takim kontrastem w traktowaniu różnych grup uchodźców - przyznaje Camille Le Coz analityczka ds. migracji z Brukseli, która dodaje, że Europejczycy postrzegają Ukraińców jako „jednych z nas".
Teraz z kodem: UKRAINA odsłuchasz każdą audycję i podcast TOK FM. Aktywuj kod tutaj ->
