Radiolatarnia umieszczona najbliżej lotniska znajduje się kilometr od pasa. Według danych, którymi dysponowały polskie załogi, odległość między tą radiolatarnią a poprzednią wynosiła 5,15 km. Jednak według członka załogi jaka40 odległość między tymi radiolatarniami była w mniejsza.
Przy przedostatniej radiolatarni samolot znajdował się jeszcze na granicznej wysokości potrzebnej do oceny możliwości wylądowania. Od tego momentu samolot zaczął szybko obniżać lot.
Czy rozmieszczenie radiolatarni miało wpływ na lądowanie?
- Jeśli przyjąć, że te informacje mediów są prawdziwe, to może mieć kolosalne znaczenie z punktu widzenia decyzji, jakie podejmowali piloci, podchodząc do lądowania - mówi gazecie mecenas Rafał Rogalski, pełnomocnik rodzin ofiar katastrofy. - To może oznaczać, że byli w błędzie co do położenia, w jakim się znajdują, i co do odległości, jaka ich dzieli od pasa lotniska. Jeśli piloci sądzili, że do bliższej radiolatarni jest 5,15 km., a było o 650 m mniej, to mogli zacząć manewr lądowania przedwcześnie. I zbyt szybko zaczęli się zniżać - dodał.
Jednak eksperci, z którymi rozmawiali dziennikarze "Rzeczpospolitej" z dystansem podchodzą do tych doniesień. - Jeżeli nawet były rozbieżności w odległościach rozmieszczenia radiolatarni, to nie sądzę, by miało to wpływ na przyczyny katastrofy - mówi Robert Zawada, pilot cywilny i ekspert sejmowej komisji. - Zresztą różnica 650 m nie miałaby dużego znaczenia dla decyzji o lądowaniu. Piloci tupolewa, nawet jeśli nie widzieli radiolatarni, to musieli wiedzieć, że mają do niej jeszcze kilkaset metrów. Ale tak czy inaczej nie powinni schodzić poniżej 100 m, jeśli nie widzieli pasa - dodaje.
Więcej w dzisiejszej "Rzeczpospolitej" .
