Mur pochłonął wiele ofiar. Jego upadek wyzwolił efekt domina. Upadł porządek pojałtański, zniknęło imperium Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i jego strefa dominacji obejmująca też Polskę. Kraje postkomunistyczne wstąpiły do NATO i Unii Europejskiej. Są dziś demokracjami, mają gospodarkę rynkową.
Od 1949 do 1990 roku, istniały dwa państwa niemieckie, różniące się ustrojem i stopniem rozwoju ekonomicznego. W 1949 roku z trzech powojennych stref okupacyjnych Niemiec zachodnie mocarstwa, które zwyciężyły w II wojnie światowej utworzyły RFN. W odpowiedzi Stalin doprowadził do powstania NRD.
Zjednoczenie - 3 października 1990 roku
Tego dnia, zgodnie z traktatem zjednoczeniowym, ratyfikowanym przez parlamenty obu państw niemieckich kilka dni wcześniej, landy NRD przystąpiły do RFN. Prezydent Richard von Weizsaecker przejął obowiązki głowy zjednoczonego państwa. Wcześniej, podczas konferencji zjednoczeniowej "2 plus 4", której ostatnie spotkanie odbyło się 12 września 1990 roku w Moskwie, uczestnicy - Stany Zjednoczone, Związek Radziecki, Francja i Wielka Brytania - zrzekli się praw i odpowiedzialności w stosunku do Berlina i Niemiec. W konferencji brali też udział przedstawiciele dwóch państw niemieckich.
Otwarcie granicy NRD - RFN
Granica pomiędzy NRD i RFN, której część tworzył mur berliński, została otwarta 9 listopada 1989 roku. Wcześniej, po masowych protestach i ucieczce ponad stu tysięcy obywateli NRD na Zachód, ustąpiły władze NRD z Erichem Honeckerem na czele. Po zjednoczeniu Niemcy stały się najliczniejszym państwem europejskim, nie licząc Rosji. Kraj o powierzchni 357 tysięcy kilometrów kwadratowych zamieszkiwało blisko 78 milionów obywateli. Obecnie Niemcy liczą ponad 82 miliony mieszkańców.
Liczba krajów związkowych - landów wchodzących w skład Niemiec wzrosła w 1990 roku, z 10. do 16. Są to: Nadrenia Północna-Westfalia, Bawaria, Badenia-Wirtenbergia, Dolna Saksonia, Hesja, Saksonia, Palatynat Reński, Berlin, Saksonia-Anhalt, Turyngia, Brandenburgia, Szlezwik-Holsztyn, Meklemburgia, Hamburg, Saara oraz Brema. Historia podziału Niemiec sięga 1949 roku. Wówczas z trzech powojennych stref okupacyjnych Niemiec zachodnie mocarstwa, które zwyciężyły w II wojnie światowej - Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Francja - utworzyły Republikę Federalną Niemiec. W odpowiedzi Stalin doprowadził do powstania Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W 1961 roku szef państwa i partii NRD Walter Ulbricht kazał zbudować mur wokół zachodniej części Berlina. Niemiecko-niemiecka granica stała się jedną z najlepiej strzeżonych na świecie. Masowe demonstracje w NRD przeciwko rządom Ericha Honeckera zwane "demonstracjami poniedziałkowymi", doprowadziły do jego rezygnacji w październiku 1989 roku. 9 listopada 1989 roku nowy rząd zniósł ograniczenia w podróżowaniu do RFN. Na wieść o nowych przepisach obywatele NRD masowo ruszyli za granicę. Jeszcze tej samej nocy Niemcy z obu państw spontanicznie przystąpili do burzenia muru berlińskiego, który upadł po 28. latach istnienia.
Plan Kohla
W listopadzie 1989 roku kanclerz RFN Helmut Kohl ogłosił dziesięciopunktowy plan zjednoczenia. W lutym 1990 roku odbyło się wspólne posiedzenie rządów obu państw niemieckich. W lipcu tego samego roku wszedł w życie układ o unii walutowej, zaś we wrześniu na konferencji "dwa plus cztery" uregulowano sprawy zagraniczne i kształt granic nowego państwa.
3 października w Niemczech to święto narodowe, nazywane też Dniem Jedności.
