- Zazdroszczę tym z państwa, którzy są jeszcze przed lekturą. Po pierwsze, będziecie mieli państwo ubaw. Po drugie - z tej książki można sporo dowiedzieć się o tym, co Kasia myśli o sobie, macierzyństwie, Bogu, rodzicach, świecie, śmierci... - zachwalał Lizut "Powrót z Bambuko".
Sam postanowił wyciągnąć z Nosowskiej jeszcze więcej osobistych przemyśleń, zadając jej pytania z popularnego "kwestionariusza Prousta". Co piosenkarka uważa za swoją największą wadę? Czego się boi? Jakich cech szuka w mężczyznach, a jakich w kobietach? Wszystkiego tego możesz dowiedzieć się, słuchając podcastu TOK FM:
W rozmowie Lizuta z Nosowską nie zabrakło również pytań o samą książkę. Prowadzący zauważył, że "Powrót z Bambuko" formą przypomina luźny zbiór felietonów. Nosowska podkreśliła jednak, że wszystkie rozdziały "łączy wspólny mianownik".
- Jest to jedno wielkie wołanie do drugiego człowieka, żeby zadał sobie wreszcie kluczowe pytania i wyniósł samego siebie na piedestał. Bo uważam, że tam jest miejsce jednostki - na piedestale - wyjaśniła.
- Kluczem do porozumienia z drugim człowiekiem jest stanięcie przed nim na golasa, w prawdzie. Ludzie wbrew pozorom szanują swój czas i uwagę, więc jeśli mam sprowokować kogoś do poświęcenia mi swego jakże cennego fragmentu życia, to nie mogę dawać na haczyku kukurydzy, tylko kawałek czegoś wyciągniętego z trzewi - dodała Nosowska.
Dążenie do prawdy o sobie i rzeczywistości stało się w ostatnich latach dla piosenkarki szczególnie ważnym tematem. - Jestem na etapie, na którym każdy człowiek - choć niektórzy może wcześniej, niektórzy później, a niektórzy leżąc już w pozycji horyzontalnej przed wydaniem ostatniego tchnienia - powinien zadać sobie najprostsze pytanie: czy to wszystko, co wiem, aby na pewno jest prawdą? Czy ta opowieść na temat wszechrzeczy generowana przez różne osoby, szkołę, media, to naprawdę źródło godne zaufania? - mówiła Nosowska.
"Powrót z Bambuko" to jednak nie tylko filozoficzne rozważania, ale i opowieści z życia wzięte - niektóre zabawne, inne wzruszające.
- Historia o twojej pierwszej komunii nadaje się na film - mówił Lizut do swojej rozmówczyni.
- No przecież ci mówiłam! - śmiała się Nosowska. Zaraz potem dodała, że ma nadzieję, iż czytelnicy odnajdą w jej wspomnieniach podobieństwa do własnych przeżyć. - Wiadomo, że dekoracje są różne. Ale w jakimś sensie wszyscy wiedziemy bliźniacze żywoty. I to nie jest dla mnie zasmucające tylko wspaniałe. Bo historia opowiedziana przez jednego człowieka może stać się przesłaniem dla kolejnych - przekonywała Nosowska.
