Prawne regulowanie "obrażania uczuć religijnych" to ograniczanie wolności, przede wszystkim wolności słowa. U samego zarania to niezwykłe, że w obronie instytucji, która głośno i, czasami, kontrowersyjnie wypowiada się o wartościach i uczuciach, państwo - teoretycznie świeckie - ma reglamentować wypowiedzi o wartościach i uczuciach ludzi innych, niż przedstawiciele religijnej wspólnoty. - To absurd - mówi mecenas Marcin Pawelec-Jakowiecki. Przypomina w tej rozmowie, jakimi "przestępstwami" we wspomnianej przestrzeni zajmowały się prokuratury i z jakim skutkiem. Zastanawia się zarazem nad skutecznością nowego prawa w tym zakresie, o ile weszłoby w życie.
Wyjaśnia przy okazji, dlaczego tak dziwnym zabiegiem jest próba wprowadzenia do prawa pojęcia "wyszydzania", obarczania obywatela prawną odpowiedzialnością za czyny księdza czy, na przykład, zmuszania sędziego do analizowania z udziałem biegłego, co jest dogmatem danej religii, a co nim nie jest.
