Na dwudniowym posiedzeniu w Genewie członkowie Komitetu ds. Praw Osób z Niepełnosprawnościami wysłuchają raportu rządowego dotyczącego realizacji postanowień konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. Dokument został ratyfikowany sześć lat temu, ale - jak alarmuje Rzecznik Praw Obywatelskich - te zapisy wciąż nie są respektowane.
W marcu komitet ONZ wysłał rządowi ponad 50 pytań oto jak w Polsce, traktuje się osoby niepełnosprawne i co władze robią, żeby poprawić ich sytuację. Pytania dotyczyły m.in. tego, czy w Polsce zakazana jest mowa nienawiści wobec niepełnosprawnych i czy zniesiono instytucję ubezwłasnowolnienia. Większość tych pytań pokrywa się z pytaniami rzecznika praw obywatelskich. Według RPO osoby z niepełnosprawnościami nie mają w Polsce możliwości pełnego i równego korzystania ze wszystkich praw człowieka.
Dziś te wnioski osobiście zaprezentowała w Genewie zastępczyni rzecznika. Liczną, bo 23-osobową delegację wysłał też rząd. Jeśli członków komitetu nie przekonają argumenty polskich władz, mogą oni wydać własne rekomendacje.
"Jest wiele obszarów do poprawy"
Agata Kwaśniewska, z zespołu ds. równego traktowania w biurze RPO powiedziała w TOK FM, że rolą Rzecznika Praw Obywatelskich jest dostarczenie komitetowi ONZ niezależnej od rządu oceny stanu wdrażania konwencji w Polsce. Przypomnijmy, że chodzi o ratyfikowany sześć lat temu traktat dotyczący osób niepełnosprawnych.
- W ocenie rzecznika nadal jest wiele obszarów, w których prawa osób z niepełnosprawnościami nie są respektowane. Polska nie dostosowała swoich regulacji prawnych i praktyki stosowania prawa do wymogów konwencji - podkreśliła w programie Analizy Agaty Kowalskiej.
Zaznaczyła, że konwencja opiera się na modelu mówiącym o prawach człowieka.
- Osoby z niepełnosprawnościami muszą mieć możliwość korzystania ze wszystkich praw i wolności na równi z innymi osobami. Chodzi o to, aby osobom z niepełnosprawnościami oddać decyzyjność. Aby same mogły decydować o swoim losie - podsumowała Kwaśniewska.
Homoseksualność leczona z NFZ
W Genewie zapytano też rząd Polski, dlaczego do tej pory nie podjął działań, aby zakazać praktyk, jakimi są terapie konwersyjne? Pytywano też o dyskryminację lesbijek z niepełnosprawnościami i mowę nienawiści, która dotyka osoby LGBT z niepełnosprawnościami.
Zdaniem Jakuba Kubackiego z Ministerstwa Zdrowia główną przyczyną bierności polskiego rządu w sprawie „terapii” konwersyjnych jest zły przepływ informacji. Ministerstwo nie posiada danych pozwalających na oszacowanie skali zjawiska – jedyne źródło, którym dysponuje to doniesienia medialne.
Kubacki podkreślił również, że Ministerstwo Zdrowia działa zgodnie z regulacjami międzynarodowymi, w tym ICD (Interantional Clasification of Diseases), które jasno mówią, że homoseksualność nie jest chorobą. Zaprzeczył temu, że „terapie” konwersyjne są finansowane z budżetu państwa. Jednocześnie stwierdził, że Polska dysponuje odpowiednimi środkami prawnymi pozwalającymi przeciwdziałać „terapiom” konwersyjnym.
Ze słowami przedstawiciela Ministerstwa Zdrowia nie zgadza się Mirosława Makuchowska z Kampanii Przeciw Homofobii.
- Nie jest prawdą, że w ramach NFZ nie ma „terapii” konwersyjnych. Terapia jest jednym ze świadczeń gwarantowanych, ale cele terapii ustala się bezpośrednio na spotkaniu z terapeutą. Z doświadczenia Kampanii Przeciw Homofobii wynika, że po tym jak terapeuta dowiaduje się, że pacjent jest osobą LGBT, proponuje lub wymusza na osobie rozpoczęcie “leczenia” homoseksulaności – komentuje wypowiedź Kubackiego Makuchowska, dodając: - Nie ma więc świadczenia zdrowotnego, które się nazywa “terapia konwersyjna”, ale to i tak się dzieje w gabinetach terapeutów finansowanych przez NFZ.
Chcesz wiedzieć więcej! Posłuchaj!
- Jakie zmiany powinny być w Polsce wprowadzone, aby konwencja była respektowana;
- Dlaczego w Genewie poruszono też sytuację osób LGBT w Polsce.
