Główny Inspektor Sanitarny opublikował na swojej stronie nową definicję przypadku COVID-19. Według kryterium klinicznego, za chorego uznaje się osobę, u której wystąpił co najmniej jeden z poniższych objawów: kaszel, gorączka, duszność, utrata węchu lub smaku o nagłym początku albo też zaburzenie smaku. Według kryterium diagnostyki obrazowej muszą występować zmiany w obrazie radiologicznym płuc wskazujące na tę chorobę. Kryteria zaś laboratoryjne mówią o wykryciu z materiału klinicznego kwasu nukleinowego SARS-CoV-2 albo antygenów wirusa SARS-CoV-2.
O tym, że testy antygenowe będą taką samą podstawą do stwierdzeni COVID-19 jak testy PCR, mówił już na konferencji minister zdrowia. Ekspertka wyjaśniała na antenie TOK FM różnicę między testem antygenowym a PCR. Jak zauważała na początku, oba testy wymagają pobrania wymazu.
- Test PCR, czyli test molekularny, szuka materiału genetycznego, czyli tego, co jest we wnętrzu cząstki wirusa. Natomiast test antygenowy zadowala się tym, co jest na zewnątrz. Zasadnicza różnica pomiędzy tymi metodami polega na tym, że test PCR jest bardzo czuły - wyjaśniała dr Matylda Kłudkowska. - W przypadku testu antygenowego dawka wirusa musi być bardzo wysoka - dodała.
Zauważała też, że raportowanie przypadku zakażenia to długa procedura, którą ktoś musi wykonać. - Testy antygenowe mają zasadniczą zaletę: są łatwe do wykonania. Czas oczekiwania wynik jest krótki. Liczba przypadków dodatnich COVID-19 będzie teraz rosła, ale pytanie, kiedy i kto zacznie raportować wykonywanie tych testów antygenowych - podsumowała ekspertka.
Nowe wytyczne GIS
Jak czytamy dalej w wytycznych GIS, za przypadek COVID-19, według kryterium epidemiologicznego uznaje się każdą osobę, która w okresie 14 dni przed wystąpieniem objawów spełniała co najmniej jedno z kryteriów: miała bliski kontakt z osobą, u której stwierdzono zakażenie SARS-CoV-2 (kontakt z przypadkiem potwierdzonym lub prawdopodobnym) albo przebywała (jako pensjonariusz) lub była członkiem personelu w placówce opiekuńczej lub opieki długoterminowej, w której potwierdzono występowanie COVID-19.
Sanepid tłumaczy też, co należy rozumieć pod pojęciem bliskiego kontaktu. To przebywanie m.in. w bezpośredniej bliskości - twarzą w twarz - z osobą chorą, w odległości mniejszej niż 2 metry przez ponad 15 minut, bezpośredni kontakt fizyczny z osobą zakażoną wirusem SARS-CoV-2 albo bezpośredni kontakt, bez środków ochronnych, z wydzielinami osoby z COVID-19 (np. dotykanie zużytej chusteczki higienicznej).
Za bliski kontakt uznaje się też kontakt na pokładzie samolotu lub innych środków transportu zbiorowego obejmujący: osoby zajmujące dwa miejsca (w każdym kierunku) od osoby z COVID-19 lub też osoby towarzyszące w podróży lub sprawujące opiekę nad osobą z COVID-19. To też członkowie załogi obsługujący sekcję, w której znajduje się chory.
Bliski kontakt ma również personel medyczny lub inna osoba bezpośrednio opiekująca się chorym z COVID-19 lub osoba pracująca w laboratorium bezpośrednio z próbkami osób z COVID-19 bez odpowiedniego zabezpieczania lub w przypadku gdy doszło do uszkodzenia stosowanych środków ochrony osobistej lub w przypadku stwierdzenia ich nieprawidłowego zastosowania.
Trzy klasyfikacje przypadku COVID-19
GIS przypomniał równocześnie o trzech klasyfikacjach przypadku COVID-19. Przypadek możliwy stanowi każda osoba spełniająca kryteria kliniczne. Z kolei za przypadek prawdopodobny uznaje się po pierwsze każdą osobę spełniająca kryterium kliniczne oraz kryterium epidemiologiczne, po drugie spełniającą kryterium kliniczne w postaci utraty węchu o nagłym początku i/lub utraty lub zaburzenia smaku o nagłym początku, po trzecie spełniająca kryterium diagnostyki obrazowej.
Natomiast przypadkiem potwierdzonym jest każda osoba spełniająca kryterium laboratoryjne przypadku potwierdzonego. GIS zaznaczył równocześnie, że diagnostyka laboratoryjna powinna być przeprowadzana w przypadku każdej osoby wykazującej objawy ostrej infekcji układu oddechowego (z uwzględnieniem kryteriów klinicznych podanych w definicji, jak również objawów mniej specyficznych: ból głowy, bóle mięśni, dreszcze, zmęczenie, wymioty i/lub biegunka) oraz dodatkowo na podstawie indywidualnej oceny lekarza zlecającego lub służb sanitarno-epidemiologicznych.
