Konrad Oprzędek

- Z moich obserwacji wynika, że niekiedy wesela zamieniają się w najgorszy dzień życia pary młodej. A dla nas, muzyków grających na tych imprezach, są koszmarnym obciążeniem psychicznym. Na szczęście idzie pokoleniowa zmiana - mówi Katarzyna Mączyńska, która gra na weselach.

Na parafię przyszedłem jako młody idealista, który chciał pomagać słabym i biednym, ale kościelny system mnie wymielił i zdeprawował. Zacząłem dzielić chorych na lepszych i gorszych. U tych, którzy dawali więcej, zostawałem dłużej, a od biednych wychodziłem szybciej. Stałem się majętny i obojętny - mówi były ksiądz Marcin Adamiec.

- Ewidentnie miał problemy ze swoją seksualnością i projektował je na nas. Molestował kleryków i widział w nas potencjalnych molestantów. Próbował nas złapać za rozporkowe grzechy. Nie cofał się przed niczym. Nawet przed łamaniem tajemnicy spowiedzi - mówi Michał Bobowski.

Na dzielni małe gangusy kroją obcym telefony i pieniądze, a także wymuszają od nich haracze. - Kiedyś zapytałam kilkulatków na streecie, w co się bawią. A oni, że ćwiczą wymuszanie haraczy. Później powiedzieli, że mam fajny telefon. Od razu go wycenili i poinformowali, za ile ich starsi bracia go sprzedadzą. Innym razem chłopiec mnie uczył, jak otwiera się samochody. Na swój sposób to bardzo zaradne dzieciaki - mówi streetworkerka prof. Małgorzata Michel.

- Planowałam z Olegiem ślub i że swój ostatni semestr studiów spędzę beztrosko w Polsce. Ale teraz mogę żyć tylko w tym, co jeszcze mam, czyli "tu i teraz". Bo robiąc plany podczas wojny, traci się siłę do życia - mówi Victoria Ptashynska . Zapewnia, że mimo krzywdy, której doświadczyła od Rosjan, jest gotowa ich ratować.

Dzięki temu proszkowi połyskują policzki Polek i lśnią samochody Polaków. - Mikę wydobywa około 22 tys. dzieci z Indii, które giną, gdy zawalają się korytarze w kopalniach. Właśnie dzięki pracy tych maluchów lśnią nasze policzki i powieki - mówi Marzena Figiel-Strzała, która postanowiła prześledzić drogę miki od kopalni w Indiach do kosmetyczek Polek.

Anastazja z dziewiątej klasy pisała, że jej tragiczna historia zaczęła się w zimny listopadowy dzień 2014 roku. "Tego ranka w telewizji zabrzmiało słowo 'wojna'. Chyba stałam się dorosła właśnie w tym momencie. Pamiętam, że pierwszy raz pomyślałam wtedy o śmierci. Pamiętam ten strach..." - opowiadała dziewczynka w liście wysłanym do Polski z Mariupola.

- Gdy zobaczyłem, jak z jednego pociągu wysypuje się 500-800 osób, z czego ok. 50 ma problemy medyczne, to pomyślałem: "K..., jak my to wszystko obrobimy!" - mówi kierowca karetki Rafał Muszczynko. Po wybuchu wojny w Ukrainie pracował po 10 godzin na dobę, ratując uchodźców i wożąc ich do szpitali. - To była taśmowa robota - wspomina.

- Państwo polskie od dawna lekceważy neonazistów, bo nie uprawiają terroru politycznego. Ale sytuacja się zmienia i w Polsce mamy już wielu uchodźców z Ukrainy. Te ruchy neonazistowskie mogą stać się atrakcyjne dla wielu osób, które już teraz są niechętnie nastawione do migrantów. Tacy ludzie będą mieli gdzie pójść - mówi Anna Sobolewska, współautorka reportażu TVN o urodzinach Hitlera.

Zebrane rzeczy dzielą na dwie części, a każda z nich odsyła do innego obrazu wojny. Do pierwszej trafiają buty, ubrania wojskowe i opatrunki, które jadą na front do ukraińskich żołnierzy. Ale do najbardziej przerażającego obrazu wojny odsyłają rzeczy, które wyglądają najbardziej niewinnie. To kaszki, mleka, pieluchy, smoczki, łóżeczka, kojce i wózki dla dzieci.

Polski znajomy wysłał jej nagranie, na którym Ukrainka oblewa farbą rosyjskiego ambasadora. Dodał: "Podoba Ci się? Bo mnie bardzo!". - Odpowiedziałam, że Andriejew to odrażający typ i należało mu się. Ale nawet gdybym chciała posłać swoją rosyjskość na ch..., to nie mogę. Stwierdził: "Szkoda" - mówi Irina Zinatowa, Rosjanka żyjąca w Polsce.

Zbierają w sieci informacje, kim są księża Putina w realu, po czym wysyłają do ich rodzin, znajomych, pracodawców PDF-y z dokumentacją ich hejterskiej aktywności. - Niestety często zdarza się, że my to wszystko dokładnie dokumentujemy, a otoczenie kogoś takiego ma to w d... - mówi Magda Szpecht.

Jedna w Odessie przedłużała rzęsy, druga była krawcową w Dnieprze, trzecia pod Kijowem ratowała firmy przed upadkiem. Uciekły przed wojną Putina. W Warszawie chwyciły za szpachle do gładzi i stworzyły ekipę remontową. Na budowach do wojny nie wracają. - Rżymy jak konie. U nas humor to sposób na przeżycie. Ukrainiec może być w czarnej d..., ale mimo to będzie się stamtąd wychylać i śmiać - mówi Tetiana Nowikowa.

Pod drzwiami w jej mieszkaniu stoi spakowana walizka. Bo wojna Putina jest coraz bliżej. Walizkę mijają prorosyjscy teściowie, gdy przychodzą na niedzielny obiad. - W ogóle nie rozmawiamy o wojnie. Nie włączamy nawet telewizji. Puszczamy tylko muzykę - mówi Oxana Satirovici, Mołdawianka z polskimi korzeniami.

W Szwecji doszło do zamieszek, które sprowokował duński polityk. Zdaniem Katarzyny Tubylewicz to "wyjątkowo agresywny populista", a centralnym punktem organizowanych przez niego demonstracji jest palenie Koranu. - Ten polityk twierdzi, że specjalnie prowokuje muzułmanów, aby pokazać, że są przemocowi - tłumaczyła pisarka.

- Pracowałam z parafianami i duchownymi, obserwowałam ich relacje i uświadomiłam sobie, że w niczym nie jestem gorsza od mężczyzn. A skoro tak, to dlaczego nie mogę zostać duchowną? Zaczęłam dążyć do tego, by w naszym Kościele kobiety miały takie same prawa jak mężczyźni - mówi Halina Radacz, jedyna w Polsce kobieta, która samodzielnie prowadzi dwie parafie.

- Skala rosyjskiego szpiegostwa w Polsce jest duża. Rosjanie tutaj mają znaczną swobodę działania, bo w Polsce od lat kontrwywiad jest w zapaści - mówi płk Grzegorz Małecki, były szef Agencji Wywiadu. I tłumaczy, jak działa rosyjski wywiad w Polsce, kto z nas może stać się jego agentem i dlaczego nie musimy nawet o tym wiedzieć.

Nauczycielki, które mają w klasach maluchy z Ukrainy, czasem czują się bezradnie, jak matki, kiedy niemowlęta nie mogą przestać płakać, a one nie wiedzą, jak im pomóc. - Paradoksalnie tutaj tym krzykiem jest cisza. Tak samo rozsadza nasze głowy. Dziecko podchodzi do mnie, wskazuje tym smutnym wzrokiem na drzwi i widać, że czegoś chce. Ale czego? Można wpaść w rozpacz! - mówi Natalia Wójcik.

Zaczęło się, gdy lokalny portal przyrównał 11-letniego chłopca z zespołem Aspergera do terrorysty. Rodzice jego kolegów domagali się od szkoły, by się go pozbyła. Dziecko dostało "obstawę" nauczycieli, bez której nie mogło wyjść nawet do ubikacji. - To potworna nagonka na dziecko - mówią nam jego rodzice zastępczy.

Po 24 latach walki o życie dziecka z niepełnosprawnością rodzic zastępczy staje się dla niego nikim. Tak widzi to polskie prawo. Państwo woli odesłać niepełnosprawnego do Domu Pomocy Społecznej i zapłacić za to więcej, niż wynosi świadczenie pielęgnacyjne.